Verantwoordelijkheid tijdens het zingen

De aflevering van vandaag ziet er iets anders uit dan normaal, want ik wil heel graag een belangrijke en waardevolle les met jullie delen. Here we go!

Maar vooraleer ik jullie die waardevolle les meegeef, neem ik jullie eerst even mee naar… Ibiza!

Een aantal weken geleden ben ik namelijk met een vriendin op vakantie geweest naar Ibiza. Op de vakantie zelf heb ik niets aan te merken, het was een zalige vakantie, maar de reis ernaartoe was heel leerrijk.

Om in Ibiza te geraken met het vliegtuig, moesten we overstappen in Madrid. Om die aansluiting te halen hadden we iets meer dan anderhalf uur de tijd. Nu, ons eerste vliegtuig in Zaventem was al een uur te laat, dus plots hadden we al heel wat minder tijd om het volgende vliegtuig in Madrid te halen. Bovendien is de luchthaven in Madrid enorm groot: je moet soms een bus of een treintje nemen om van de ene naar de andere terminal te gaan, dus je bent vaak heel wat tijd kwijt om van terminal te wisselen. 

Uiteraard waren wij niet de enigen op dat vliegtuig. Er waren nog heel wat andere passagiers, waarvan sommigen ook moesten overstappen in Madrid. Maar ondanks dat ons vliegtuig een uur te laat was, zag ik iets prachtig gebeuren tijdens de vlucht naar Madrid, iets waar ik veel uit geleerd heb. 

Er begonnen zich twee groepen mensen te vormen. De eerste groep waren zij die ook een aansluiting moesten halen en dus ook te laat gingen zijn, en daarover begonnen te stressen: ze deden hun veiligheidsriem al uit vooraleer dat mocht, ze deden hun rugzak al aan vooraleer de deuren open waren, ze bleven maar vragen aan de hostessen of ze er op tijd zouden geraken, enzovoort. Zij waren dus super onaangenaam gestrest tijdens de hele vlucht.

De tweede groep waren de mensen waar je eigenlijk niet aan zag dat ze een aansluiting moesten halen, ook al was dat wel zo, want die waren enorm rustig. Zij hadden het zowat losgelaten. Meestal ben ik diegene die net als de eerste groep zou beginnen stressen, maar ik dacht bij mezelf: wat als ik mij als die tweede groep probeer te gedragen, probeer los te laten en kijk wat er gebeurt? Ik moet zeggen dat dat niet gemakkelijk was, want je vliegtuig is te laat en je wilt op je bestemming geraken. 

En toch, er kwam er een gevoel van rust bij mij naar boven. Want ik dacht: ik kan er maar op vertrouwen dat het goed komt. Ofwel haal ik mijn volgende vlucht, ofwel niet - dat waren de enige twee opties. En hoe dan ook komt het goed. Ik moest daarop vertrouwen, en dat gaf mij een enorm grote rust. 

Toen we vervolgens aankwamen in Madrid zei ik tegen mezelf: ofwel kan ik mijn best doen om dat volgende vliegtuig te halen, lopen, de trappen zo snel mogelijk afgaan, en dan zien we wel; ofwel kan ik mijn best niét doen en gewoon ervan uitgaan dat ik hem heb gemist en naar oplossingen zoeken; ofwel kan ik stressen. 

Die laatste optie was geen optie voor mij, dus heb ik die stress laten varen. De tweede optie was ook geen optie, want ik ga er altijd vanuit dat alles goed komt als ik maar het beste van mezelf geef, want meer kan ik niet doen. 

Dus ging ik voor de eerste optie: ik ging het beste van mezelf geven.

Dus wat deed ik als de deuren van het vliegtuig open gingen? Ik sprintte zo snel ik kon naar de volgende terminal! Je had mij moeten zien, het was net als in de film! Buiten adem aangekomen aan de gate vroeg ik aan de stewards: “Mag ik nog instappen?” Het vliegtuig was er, ik zag het met m’n eigen ogen staan, dus ze waren nog niet vertrokken. Maar de mensen aan de gate zeiden: “Sorry, we hebben tien minuten geleden de boarding afgesloten.”

Toen had ik opnieuw twee keuzes: ofwel werd ik boos, begon ik te roepen dat ik het vliegtuig nog zag en kon instappen, ofwel zocht ik naar oplossingen. Ik heb voor die tweede optie gekozen en ben op zoek gegaan naar een oplossing. 

Om een lang verhaal kort te maken: de vliegtuigmaatschappij had mij voorgesteld om een nacht in Madrid te blijven en de dag nadien naar Ibiza te vliegen, wat voor mij ook geen oplossing was, waarna mijn mama, die reisagente is, nog snel een andere vlucht heeft kunnen boeken, en ik die dag toch nog in Ibiza ben geraakt.

Geen invloed, wel keuze

De grote les die ik hieruit heb geleerd, is de volgende: er zijn altijd zaken die ons overkomen waar we geen invloed op hebben, maar we kunnen wel onze houding aanpassen en kiezen hoe we handelen in zo’n situatie. Ik kon niet beïnvloeden of dat vliegtuig op tijd of te laat ging zijn. Wat ik wel kon beïnvloeden is hoe snel ik naar de gate liep.

En dat is ook zo bij het zingen. Je hebt geen invloed op iemand anders zijn oordeel over jou als zanger. Wat jij op dat moment wel kan beïnvloeden, is bv. hoe jij omgaat met die negatieve commentaren, of met afwijzing als je er niet door bent voor een auditie.

Er zijn zoveel externe factoren die ons in ons zangavontuur kunnen beïnvloeden, en die factoren hebben we niet in de hand. Wat we wel in de hand hebben is hoe we daarop reageren: onze emoties, onze gevoelens, hoe we handelen, welke verantwoordelijkheden we nemen. Stel dat jij op een podium staat, en je voelt de paniek, kies je dan voor die paniek, of kies je voor iets anders? Kies je om je best te doen, of geef je op? Je hebt altijd een keuze, en weet dat als je je best maar doet, het altijd goed komt. Meer kan je toch niet doen, en dat gaf mij tijdens mijn reis enorm veel vertrouwen en rust.

Onlangs hadden we het in de Van A tot Zingen community over verantwoordelijkheid, en iemand zei: “Ik heb het moeilijk momenteel, want ik wil wel verantwoordelijk zijn voor mijn leven, maar iemand in mijn omgeving zal binnenkort sterven. Hoe kan ik daar nu verantwoordelijk in zijn?” En hier geldt opnieuw hetzelfde: doodgaan kunnen we niet beïnvloeden, wat we wel kunnen doen is kijken naar hoe we handelen in zo’n situatie. 

Ik zou je willen uitdagen om de komende week daar eens bij te blijven stilstaan. Als er zo’n moment is waarop je denkt ‘dit heb ik niet in de hand, hier kan ik niets aan doen’, een situatie waarin er externe factoren zijn waar je geen invloed op hebt, blijf dan eens stilstaan: welke keuze maak ik, hoe handel ik in deze situatie? Dat kan zowel tijdens het zingen zijn als daarbuiten, maar ik wil je uitdagen om daar bewust te blijven bij stilstaan. Laat mij zeker weten hoe dat voor jou voelde en die verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben heel benieuwd om te horen of dit jou iets bijbrengt. Ik hoop alvast van wel. 

‘Ontdek de krachtigste zangtechniek’

Volgende week gaan we alleszins opnieuw zingen. Mocht je niet kunnen wachten tot dan, dan kan je je alvast inschrijven voor de nieuwe (gratis) workshop ‘Ontdek de krachtigste zangtechniek’. Daarin leer je hoe je door middel van één krachtige zangtechniek weer van je stemkleur kunt houden zodat jij die ultieme stemvrijheid kan ervaren tijdens het zingen. Je kan je aanmelden via zanglesmetmaggie.be/zangtechniek. Ik zie je heel graag daar!

Heel graag tot volgende week!